بست گروپ

بیل، ناجی رئال مادرید. این حکایت رئال مقابل رایووایکانو بود و زمانیکه چنین تعبیری از پیروزی یک تیم می شود، یعنی اینکه دیگر بازیکنان نتوانسته اند درخشش موردتصور را داشته باشند.

رفتن به اغما در طول بازی

"بیهوشی موقت و از دست دادن تمرکز در طول بازی"، این بزرگترین و مهمترین مشکل رئال مادرید در حال حاضر است. به خصوص وقتی در آستانه یک بازی  مهم همچون نیمه نهایی لیگ قهرمانان قرار دارید. رئال مادرید همانقدر که مهاجمانی ویرانگر در اختیار دارد و پر است از ستارگانی که می توانند هر مسابقه ای را برای این تیم دربیاروند، شکل بازی اش نیز همانقدر می تواند برابر هر تیمی ویرانگر باشد. مهم نیست این حریف، جزو تیم های درجه یک باشد یا تیمی معمولی. در این فصل برابر ولفسبورگ متوسط و حتی تیم های درجه پایین لالیگا مثل رایووایکانو نیز شاهد بوده ایم که رئال مغلوب شده یا تا آستانه شکست نیز پیش رفته است.

رئال مملو از سوپراستارهای فوتبال دنیاست که می توانند در بدترین لحظات نیز ناجی این تیم شوند. در طول بسیاری از بازی ها شاهد درخشش فوق تصور کیلور ناواس درون دروازه و رونالدو در فاز تهاجمی بوده ایم. در مورد رونالدو اینگونه می توان گفت که او برای رئال همچون یک پزشک کشیک است که حق خوابیدن ندارد.

شنبه در مقابل رایو که او حضور نداشت، این بیل بود که به کمک رئال آمد. به صحنه گل سوم رئال نگاه کنید که چگونه ستاره ولزی همچون یک دونده 1500 متر عمل کرد و همه را به این تفکر واداشت که کشور ولز اگر بیل فوتبالیست نمی شد، چه دونده ای می توانست داشته باشد. کاری که بیل روی گل سوم کرد، فقط و فقط از خودش ساخته بود اما او هم یک مشکل بزرگ دارد. بیل همچون یک مامور آتش نشانی می ماند که یک روز کار می کند و دو روز استراحت(اشاره به مصدومیت های متعدد بیل).

سیتی

برخی مواقع چالش بزرگ رئال همچون دیگر تیم های بزرگ یک چیز است: فاصله گرفتن از سبک بازی خودش. رئال برای اینکه امشب برابر سیتی بتواند مسیر رسیدن به فینال را هموار کند، باید کمی تغییر تاکتیک داده و سعی نکند مثل همیشه بازی کند.
بکار بردن یک سیستم دفاعی مناسب، محدود کردن ستارگان سیتی، پرهیز از انجام بازی ریسکی که خیلی هم موردنیاز نیست و حفط تمرکز در تمام لحظات بازی، می توانند کلید موفقیت رئال در مقابل سیتی باشند. به خصوص پرهیز از بیهوشی موقت که تقریبا در همه بازی های رئال ما شاهدش بوده ایم باید در دستور کار قرار بگیرد.
فکر می کنم همه موافق هستید که چند مهار و واکنش استثنایی از ناواس، سه گل زیبا از رونالدو، پاس گل و حرکات فانتزی بنزما و گرت بیل اغلب مهار شده در سد مدافعان حریف، اتفاقات معمول در بازی های این فصل رئال بوده اند. رئال باید از این همه تکراری بودن فاصله بگیرد.

گفته شد که رئال باید امشب اقدام به یک بازی بسته و محدود کند. برابر رئال، برخی تیم ها از شانس هایشان استفاده نمی کنند و برخی دیگر برعکس. سیتی از جمله تیم هایی است که در صورت کسب موقعیت، می تواند رئال را به سختی جریمه کند. البته رئال خوش شانس است که پیگرینی نیز همان مشکل زیدان را دارد: دفاع تیمی بد.

مشکل زیدان

زیدان در همین مدت اندک توانسته موفقیت های بزرگی به دست بیاورد که برخی از آنها ملموس هستند. خاموش کردن نوکمپ در ال کلاسیکوی برگشت، رساندن رئال به یک امتیازی بارسلونا، و نزدیک شدن به فینال رویایی سن سیرو.
همچنین زیرو توانسته اعتماد بازیکنان و نیز هواداران رئال را به خود جلب کند. تصمیم های او بدون قید و شرط پذیرفته می شوند.حالا خامس روی نیمکت  می نشیند بدون اینکه دوربین ها چهره درهم او را شکار کنند و بدون اینکه یک نقد منفی از این تصمیم او نوشته شود. او با مغلوب کردن بارسلونا، عزت نفس از دست رفته هواداران رئال را نیز بازگردانده که در نوع خود اتفاق بسیار مهمی است.

تنها مساله ای که زیدان در غلبه بر آن هنوز توفیقی نداشته، همان به اغما رفتن بازیکنان رئال در طول مسابقات است. در طول یک بازی بارها شاهد این بوده ایم که بازیکنان رئال با از دست دادن تمرکز، توپ و میدان را در اختیار حریفان قرار داده اند. نمی دانم به این مشکل رئال چه باید گفت؛ شاید به کار بردن واژه مشکل X، تعبیر مناسب تری برایش باشد.
بدیهی است که در تیم زیدان، حفره سیاهی وجود دارد که البته می تواند پر شود؛ با کمی تمرکز و همبستگی بیشتر، کمتر کردن فاصله بین خطوط، بیشتر پوشش دادن کناره های زمین و شرکت مهاجمان در کارهای دفاعی. مشکل رئال در حال حاضر بیش از کارهای تاکتیکی، در نوع نگرش بازیکنان این تیم است و زیدان باید برای رفع آن تدبیری بیندیشد.

روبرتو پالومار: سردبیر مارکا